Najlepsi w dyplomacji są Francuzi i Rosjanie

Dyplomacja to ostatni element rankingu mocy państw. Skuteczność dyplomatyczną można kwantyfikować poprzez członkostwo państwa w organizacjach międzynarodowych, posiadanie swoich obywateli wśród szefów tych organizacji, a także obecność w Radzie Bezpieczeństwa ONZ.

Indeks dyplomacji w latach 1991-2016

Trzy kraje z najwyższym wynikiem to Francja, Rosja i USA. Tuż za nimi jest Wielka Brytania, która spadła o jedną pozycję w stosunku do roku 2015 ze względu na słabnącą pozycję dyplomatyczną w obrębie Unii Europejskiej (m.in. utrata komisarza UE oraz widmo Brexitu).

Polska z wynikiem 1,82 pkt jest w trzeciej grupie państw dzięki temu, że tymczasowo ma szefa ważnej organizacji międzynarodowej, czyli przewodniczącego Rady Europejskiej. Co ciekawe, tymczasowo wyżej od Polski jest Ukraina, która obecnie zasiada w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Jesteśmy w tej samej grupie co Portugalia, Brazylia, Norwegia, Tajlandia i Gwinea. Za nami do 2016 r. były Kongo, Kanada, Niemcy, Włochy i Holandia.

Zaletą przyjętego przez nas podejścia do dyplomacji jest mierzalność osiągnięć poszczególnych krajów. Oczywiście, takie podejście nie wychwytuje wszystkich aspektów siły miękkiej, np. w wymiarze wizerunkowym. Przykładem jest tu wizerunkowa szkodliwość dyskursu o konflikcie Polski z instytucjami unijnymi i unijna procedura monitorowania praworządności w naszym kraju¹, a także sprzeciw last minute polskiego rządu wobec kandydatury Donalda Tuska na szefa Rady Europejskiej.

Procesy tego typu wpływają na wizerunek i percepcję wiarygodności całych krajów, a więc też na ich siłę miękką, lecz wskaźnik nie jest na nie czuły bezpośrednio. Można jednak uznać, że zachowuje czułość pośrednią—przy założeniu, że ostatecznie wzrost lub spadek siły miękkiej kraju znajdzie odbicie w obecności bądź nieobecności jego przedstawicieli w ważnych strukturach międzynarodowych.

Także inne elementy działania dyplomacji są trudno mierzalne lub w ogóle niemierzalne w sposób umożliwiający uwzględnienie w rankingu. Choć nasz wskaźnik dyplomacji jest wycinkowy, co może prowadzić do nietypowych wniosków (np. rankingowa bliskość państw o widocznie różnej sprawności dyplomatycznej), to jednak używamy go ze względu na jego relatywnie satysfakcjonującą aproksymację przy niewielkiej złożoności konstrukcji.