W połowie krajów świata zmniejsza się populacja

Największym krajem na świecie pod względem powierzchni jest Rosja—dlatego w indeksie ziemi uzyskała ona 12,75 pkt (na początku lat 90. była jeszcze większa niż obecnie). Drugie co do wielkości są Chiny—7,31 pkt, trzecie USA—7,12 pkt, a czwarta jest Kanada—7,08 pkt. Dalej znajdują się Brazylia, Australia, Indie, Argentyna i Kazachstan. Polska jest obecnie 67. krajem pod względem wielkości na świecie. Najmniejsze są Malta, Barbados, Antigua i Barbuda, Mikronezja i Singapur oraz inne państwa-miast, np. Hongkong.

Indeks ziemi w latach 1991-2016

Unia Europejska traktowana jako całość byłaby siódmym największym państwem na świecie z wynikiem 3,22 pkt. Co ciekawe, dzięki kolejnym rozszerzeniom i dobrowolnym dołączaniu kolejnych krajów jej powierzchnia ciągle rośnie. W ciągu ostatnich 25 lat powierzchnia zajmowana przez wspólnotę powiększyła się o 1,4 pkt. W wyniku wyjścia Wielkiej Brytanii z UE wskaźnik terytorialny jednak niebawem spadnie, a wraz z nim zmniejszy się wskaźnik populacji.

Także Rosja w ciągu ostatniego ćwierćwiecza powiększyła terytorium dzięki zajęciu Krymu, ale w przeciwieństwie do rozszerzeń UE opartych na politycznej i kulturowej atrakcyjności, powiększanie terytorium przez Rosję opierało się na agresji militarnej i prowadzeniu hybrydowych działań wojennych wobec Ukrainy.

Drugim równie ważnym czynnikiem, który ma geostrategiczne znaczenie, jest demografia. Największą wagę w mierzeniu mocy państwa w tym aspekcie ma oczywiście liczba mieszkańców, ale coraz bardziej istotny jest także ich wiek i to, jak wielu z nich może być aktywnych zawodowo lub zaangażować się w skrajnym wypadku w obronę kraju.

W Chinach wartość indeksu jest najwyższa—17,2 pkt. Kolejne miejsce zajmują Indie—16,26 pkt, a dużo niżej znajdują się kolejne w rankingu USA (4,08) oraz Indonezja (3,22). W pierwszej trzydziestce nie ma Polski, jest za to Ukraina na 25. pozycji. Nasz kraj zajmuje miejsce 42. Na samym końcu stawki nie ma zaskoczeń: znajdują się tam niewielkie populacje Malty, Mikronezji, Czarnogóry, Bhutanu i Cypru.

Indeks populacji w latach 1991-2016

Unia Europejska traktowana jako jeden byt mieści w swoich granicach niemal jedną dziesiątą ludzkości—indeks zasobów ludzkich przyjmuje dla UE wartość 9,63 pkt. Wskaźnik ten w ciągu ostatnich lat rósł dzięki kolejnym rozszerzeniom wspólnoty.

W odróżnieniu od niewielkiej dynamiki zmian wielkości krajów, w latach 1991–2016 widoczna jest duża dynamika przemian demograficznych. W 36 proc. państw w tym czasie indeks zasobów ludzkich zmniejszył wartość. Najbardziej postarzały się i wyludniły: Chiny (spadek o 2,5 pkt), Rosja (spadek o 0,74 pkt), Japonia (0,43), Ukraina, Niemcy (po 0,33 pkt), USA (0,32) i Wielka Brytania (0,18). Wskaźniki ludnościowe w największym stopniu poprawiły się w Indiach (o 1,18 pkt), Nigerii (o 0,59 pkt), a także w Pakistanie (o 0,46 pkt).

Największy wskaźnik obciążenia demograficznego (osobami 65+ w stosunku do populacji w wieku produkcyjnym 18–49 lat) jest w Japonii. Na 100 osób pracujących przypadają tam 43 osoby starsze. We Włoszech, które są drugie pod tym względem na świecie, jest ich 35, w Grecji—33, w Finlandii—33, a w piątych Niemczech—32. Polska w rankingu krajów starzejących się także jest całkiem wysoko—zajmuje 32. miejsce z wynikiem 22 osób. Wbrew pozorom Rosja jest za nami—znajduje na 46. pozycji, bo wiele osób nie dożywa w tym kraju starości.

Wśród krajów z najmniejszym problemem demograficznym na świecie są Afganistan, Gambia, Arabia Saudyjska, Kuwejt, Katar, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tadżykistan i Jemen. Pierwszym od końca—czyli najmniej obciążonym demograficznie—krajem europejskim jest Turcja (69. miejsce), kolejne pozycje zajmują Mołdawia (62.), Albania (50.) i Słowacja (45.).